ஒரு நூறும் புகுக!

ஒரு நூறும் புகுக!

எண்பதுகளில்- அடி

எடுத்துவைக்கும்

எம்மைக்கும்

எந்தையே!

நான் மணிகளின்

தந்தையே!

உம்மை வாழ்த்துவதிலில்லை

விந்தையே!

தமிழ் கொண்டு

தமிழ் எட்டு- என

சொல்லுவது என்

சிந்தையே!

ஆமூர் நகரத்தின்

ஆலமர விதையே!

அச்சம்மா எனும்

சீதையிட்ட விதையே!

கிருஷ்ணசாமி பிள்ளையே!

நின்பார்

நிலை பெற்றது

பல குலம் - அஃது உன் வித்தையே!

நீ கண்டதோ

பெரியாரின் தடி

அண்ணாவின் பொடி

கலைஞரின் வசனப் பொடி!

தனை

கொண்டு

செய்தாய்

பிள்ளைகளை இப்படி

இப்படி பல படி

ஏறி வந்த நீ- ஏணிப்படி!

புகழால் வாழ்ந்தபடி

உங்கள் வாழ்வு தழைத்தப்படி

என் தமிழின் சொற்படி

உன் வாழ்வு ஏறுக பல ஏணிப்படி!

என்றடி கூற்றடி படி

என்றும் வாழி! வாழி!- என

தமிழால் வாழ்த்திடுவேன்!

தலையால் வணங்கிடுவேன்!

உம்மை வாழ்த்த என்

வயது சிறிது!

தண்டமிழோ பெரிது!

தனை கொண்டு

வாழ்த்துவேன்!

தமிழுக்கு உம்மை வாழ்த்த

தரமுண்டு- வாழ்த்திய வண்ணம்

தழைக்க நீ- பல

தலைமுறை கண்டு!

எம்மைக்கும் எந்தையே

என் தாத்தாவே!

உன்

உடல் வலிவும்

மன வலிவும்

மெம்மேலும் மிகுக!!

நீ ஒரு நூறும் புகுக!!!

 

என்றும் அன்புடன்

மோ. மனோஜ் மண்டேலா

அன்பின் கண் சிவம்- என்று

இன்-சகத்து இல்லாவிடின்- சிவன்

சால் அன்பும் வீண்!